Op deze pagina lees je ervaringsverhalen van politieagenten die in de onregelmatige diensten hebben gewerkt. Hoe ging hun het slapen af na een nachtdienst te hebben gewerkt? Wat deed dit met hun lijf?
(om privacy redenen zijn hun achternamen, werkplaats en echte profielfoto’s niet toegevoegd)
Lucas, 38 jaar, sinds een half jaar uit de onregelmatige diensten:
“Zolang ik een vast ritme aanhield voorafgaand aan en tijdens mijn nachtdiensten, had ik met slapen nooit een probleem. Ik kon mij hoofd neerleggen en na de eerste nacht sliep ik tot 12 uur en na de tweede en derde nacht sliep ik tot een uur of 2 à 3. Ik had vooral problemen met slapen als ik weer in mijn normale dag/nacht ritme wilde komen. Als ik ‘uit de nacht kwam’, dan kon ik ’s avonds nog wel slapen, maar de nachten daarna waren altijd lastig. Op een gegeven moment merk je dan dat je alleen nog maar aan het herstellen bent tijdens je vrije dagen”.
Valérie, 36 jaar, sinds 6 jaar uit de onregelmatige diensten:
“Wij werden meestal gepland voor 3 nachtdiensten. Tijdens de nachtdienst merkte ik dat ik:
– Minder scherp was
– Veel trek had
– Een opgezette buik had
– Ik dingen zag in de nacht die er niet waren
– Mijn huid enorm onrustig werd
– Rond 05:00 uur had ik het vaak echt zwaar en moest ik vechten om mijn ogen open te houden
Ik sliep na mijn nachtdienst maar van 07.30 tot 09.30 uur, dan werd ik ALTIJD wakker. Soms lukte het me te blijven liggen tot 11:00 uur, maar stond mijn hoofd op aan. De rest van de dag voelde ik me alsof ik een heftige kater had om vervolgens van 18.30 uur tot 20.30 uur nog probeerde voor te slapen. De reden dat ik naar de recherche ben gegaan is écht omdat de nachtdiensten een te grote aanslag vond op mijn gezondheid en mijn privéleven”.
Peter, 44 jaar, 9 jaar in onregelmatige diensten gewerkt:
“De nachtdiensten is één van de redenen dat ik weg wilde uit de noodhulp. De weg terug naar huis was wel een dingetje want ik moest wel wakker blijven in de auto. Ik sliep slecht na een nachtdienst. Als ik wakker was liep ik de eerste uren met een misselijkheidsgevoel rond en was altijd moe. Als ik dan twee nachten achter elkaar had, was de tweede nacht een moeilijke om doorheen te komen omdat ik maar 5 uur of minder had geslapen tussen de twee nachtdiensten in. Ik probeerde dan wel eens nog extra voor te slapen, maar dat ging meestal niet.
Tijdens mijn recherchewerkzaamheden draaide ik piketdiensten en als ik dan in de nacht eruit moest voor een melding, had ik twee dagen nodig om een beetje te herstellen. Slapen na een piketinzet in de nachtelijke uren viel me zwaar.”